کد مطلب:223737 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134

تطور اسلام در تاریخ تا ولایتعهدی امام
از آغاز سلطنت بنی امیه تا آغاز خلافت بنی عباس بزرگترین مصیبتی كه بر پیكر اسلام وارد شد وجود امیه و خاندان او در جاهلیت و اسلام بود كه بشجره ی ملعونه در قرآن تعریف شده و شاخه آل سفیان، آل مروان، آل زیاد سخت ترین ضربات را باسلام زدند و تحولی در تاریخ اسلام بوجود آوردند و ننگی چنان شرم آور و خجلت انگیز بجا گذاشتند كه زبان از بیان آن عاجز است.

و یاللعجب كه بسیاری از مورخین باشتباه بنی امیه را از عرب و از تیره عبدمناف می دانستند در حالی كه آنها غلام زاده های رومی بودند چنانچه در كتاب سیدالشهداء نوشته ام از فتح مكه عباس عموی پیغمبر كه در جاهلیت از رفقای ابوسفیان و ابوجهل و غیره بود دید كه نزدیك است شمشیر شرربار اسلام پس از 21 سال فعالیت تمام گردنكشان مشرك و منافق را بخاك سیاه نشاند و پیغمبر اسلام بنص صریح قرآن آنها را بپدران خودشان ملحق خواند ساخت برای آنكه خدمتی برفیق دیرین خود ابوسفیان كرده باشد او را سوار شتر كرده پشت سر خود نشانید و با شرمساری بپیشگاه پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله وسلم برده و آن مظهر رحمت حق ابوسفیان را بخشید و آزاد ساخت و خانه ی او را هم مأمن و ملجاء كفار قرار داد این خدمتی بزرگ بود كه عباس عمیانا بابوسفیان كرد و اگر چنین وساطت را نكرده بود باید تمام مخالفین دین را از دم شمشیر قطعه قطعه كرده باشند این خدمت مانند پروراندن مار و پرورش گرگ بود زیرا همین ابوسفیان پس از روی كار آوردن عثمان آمد بالای سر قبر حضرت حمزه سیدالشهداء علیه السلام



[ صفحه 158]



و خطاب باو گفت «این منصبی كه بر سر او نزاع می كردی و جنگیدی و بنی عدی و بنی هاشم از آن استفاده كردند من اكنون مالك آن هستم و از آنها (یعنی ابوبكر و عمر) اولی تر هستم؟!»

بنی امیه و آل سفیان و آل زیاد كه جز بسلطنت و مقام و منصب و مال عقیده نداشتند اسلام را بازیچه ی اعمال شهوات خود قرار داده با مقدس ترین نفوس مسلمین شدیدترین ستم و ظلم را روا داشتند و یك قرن بافجایع شرم آوری بر هزار ملیون مردم جهان سلطنت كردند تا آنجا كه لطف حق با آنها مدارا كرد و طومار حكومت آنها را درهم پیچید و مضمحل و متلاشی نمود. سرسخت ترین دشمن بنی امیه ایرانیان شیعه بودند كه بیش از همه ازین دولت شوم و شجره خبیثه ی ملعون رنج دیدند و كوشیدند تا حكومت را از بنی مروان گرفتند و بدست بنی عباس سپردند، كه شرح مفصل آنرا در خلال تاریخ اسلام نگاشته ام.